Иван Мележ — Усё лета перад хатай. . Кали тольки вырасла! | Текст песни
Усё лета перад хатай Чарнушкаў ціха грэлася на сонцы маладзенькая, з тонкім, як дубец, камлём рабіна. Ніхто ў Куранях, бадай, не заўважыў, калі і хто пасадзіў яе, не бачылі як трэба яе і тады, калі яна красавіцкай раніцай апранулася ў лёгкае празрыста-зялёнае плацце з кволых, рэзных лісточкаў. Дні за днямі цікаўна, але нясмела глядзела яна на вуліцу, на ўсіх, хто праходзіў міма, — сціплая, непрыкметная, за нязграбным плотам, блізка ад вялікіх дрэў. Ніхто не даваў ёй ніякай увагі, мылі яе, песцілі толькі цёплыя дажджы ды любілі шумець маладым лісцем вятры. Людзі ж яе як бы не заўважалі, спачатку таму, што проста не прыкмецілі, а потым таму, што непрыкметна прывыклі.
І неспадзявана адбылося незвычайнае: ціхая, нявідная, у жнівеньскім росквіце рабіна заружавела, зазырчэла яркім, кідкім хараством, гарачым полымем агністых гронак. І не адны вочы, не абыякавыя, не ачарсцвелыя ў жыццёвых пакутах да хараства, глядзелі здзіўлена, зачаравана: «Глядзі ты. «
Як тая рабіна, цвіла ў гэтае лета Ганна. Яшчэ, здаецца, учора была гарэза, падлетак, а вось ужо, глядзіце — у самай добрай пары дзяўчына, у самай красе сваёй! Калі толькі вырасла!
Читать полностью: http://news.tut.by/culture/214316.html
- Песни на ребрах — А. Донцов. Отшумело море
- ＊ななん＊ — Undefined
- Казачья песня — Не для меня придет весна.
- Katya Sambuca — Skazka
- Любимые морские песни — Глубина
- Булат Окуджава — Давайте восклицать (исполняет автор)
- пронас Кызлар Матур — Татарочка
- АрХангел — Оригами (feat. Белла)
- Русская народная песня — Яблочко
- Паша Изотов — Нежно
- Звуки Му. Петр Мамонов — Кнопочки
- Ира Тонева — Зови меня
- Аркадий Северный — Сочи
- А.С. Пушкин — Мы любим тех, кто нас не любит
- КРАСНАЯ ПЛЕСЕНЬ — Кам тугеза
Источник
Нужна помощь
Скажите честно вы бы стали учить эта на изусть в 10 классе Усё лета перад хатай Чарнушкаў ціха грэлася на сонцы маладзенькая, з тонкім, як дубец, камлём рабіна. Ніхто ў Куранях, бадай, не заўважыў, калі і хто пасадзіў яе, не бачылі як трэба яе і тады, калі яна красавіцкай раніцай апранулася ў лёгкае празрыста-зялёнае плацце з кволых, рэзных лісточкаў. Дні за днямі цікаўна, але нясмела глядзела яна на вуліцу, на ўсіх, хто праходзіў міма, — сціплая, непрыкметная, за нязграбным плотам, блізка ад вялікіх дрэў. Ніхто не даваў ёй ніякай увагі, мылі яе, песцілі толькі цёплыя дажджы ды любілі шумець маладым лісцем вятры. Людзі ж яе як бы не заўважалі, спачатку таму, што проста не прыкмецілі, а потым таму, што непрыкметна прывыклі.
І неспадзявана адбылося незвычайнае: ціхая, нявідная, у жнівеньскім росквіце рабіна заружавела, зазырчэла яркім, кідкім хараством, гарачым полымем агністых гронак. І не адны вочы, не абыякавыя, не ачарсцвелыя ў жыццёвых пакутах да хараства, глядзелі здзіўлена, зачаравана: «Глядзі ты. »
Як тая рабіна, цвіла ў гэтае лета Ганна. Яшчэ, здаецца, учора была гарэза, падлетак, а вось ужо, глядзіце — у самай добрай пары дзяўчына, у самай красе сваёй! Калі толькі вырасла!
Я вот этот отрывок учил и нормально
Як тая рабіна, цвіла ў гэтае лета Ганна. Яшчэ, здаецца, учора была гарэза, падлетак, а вось ужо, глядзіце — у самай добрай пары дзяўчына, у самай красе сваёй! Калі толькі вырасла!
Глядзелі на Ганну, разважалі і — за малым выключэннем прыдзір з жанок — згаджаліся: выспела, нявеста, нічога не скажаш! Часам пры гэтых гаворках — асабліва жанкі — успаміналі Ганніну маці-нябожчыцу, казалі, што дачка ва ўсім выйшла ў матку. З аблічча — дык як вылітая: і невялікая ростам, і не гладкая — худая, можна сказаць, і плечы, як у маткі, вузкія, і рукі тонкія. І косы чорныя, густыя, аж блішчаць, бы намочаныя, і смуглявасць на твары такая ж, і шчочкі таксама ж выпінаюцца.
Іншы раз языкі жанок — прыдзір ці зайздросніц — меркавалі, што грудзі ў Ганны малаватыя, як кулачкі: чым толькі дзіця карміць будзе, калі давядзецца? Але пры ўсім тым — нават прыдзіры і зайздросніцы не пярэчылі — Ганну ніяк нельга было палічыць за кволую: збоку, з аднаго позірку відаць было — крамяная ў Цімоха дзяўчына, дужая, сілаю ўся налілася! Вунь якая пругкая ў хадзе, спрытная якая ў рухах, так і відаць — маладосць, сіла ў кожнай жылачцы!
Той, каму быў час і ахвота прыглядацца, хто лепш бачыў Ганну, заўважаў, што перамянілася яна не толькі з аблічча. Багата што інакшае было і ў тым, як яна хадзіла між людзей, — стрымана і паважней, як трымалася з хлопцамі, — стражэй і з нейкай кплівасцю. Нават смяялася цяпер яна інакш, як дасюль, — смех быў ужо не бесклапотны, не пусты па-дзіцячы, у ім таксама звычайна чулася кплівасць; і штосьці як бы таілася ў гэтым смеху. І глядзела яна інакш, — нядаўна адно дзікавата-цікаўнымі вачыма. Як і раней, не было, здавалася, такой хвіліны, каб вочы яе, вільготна-цёмныя, падобныя на спелыя вішні, былі абыякавыя, нудлівыя, увесь час блішчэла, ззяла ў іх няўціхнае хваляванне. Але сачылі яны з-пад шаўкавіста-чорных смелых броваў цяпер з падсцярожлівай, пільнай уважнасцю і, здавалася, толькі і чакалі выпадку кпліва падсмяяцца. Іншы раз маглі яны, як і раней, бліснуць весялосцю, але часта, вельмі часта гарэлі ў іх недавер’е і насмешка. У іх таксама ж нешта таілася, у цудоўных вішнёва-чорных вачах.
Амаль усе куранёўскія цёткі і дзядзькі згодна лічылі, што, набыўшы паважнасці, Ганна разам з тым стала і больш неспакойнай і — аж залішне задзірыстай. Не аднаму ў Куранях не даспадобы была і яе ганарыстая ўпэўненасць: ледзь не кожным учынкам Ганна, здавалася, паказвала, што ў яе на ўсё свае сталыя меркаванні, свой цвёрды погляд…
Хлопцы і гарнуліся да яе і нібы пабойваліся. Акрамя таго, што стрымлівалі Ганніна задзірыстасць і ганарлівасць, ім помнілася, што не лішне асцерагацца і яе язычка. Ведалі яны і тое, што Ганну не дай Бог увесці ў гнеў: тады яна ўмомант страціць роўнасць сваю, забудзецца на ўсё, загарыцца адным. Гарачая, нястрымная, небяспечная яна, ганарліўка Ганна.
Источник
nereadas
Не спрашивайте у меня «Как дела?» — все равно ведь отвечу: «Лучше всех. » 🙂
«Усё лета перад хатай Чарнушкаў ціха грэлася на сонцы».
Усё лета перад хатай Чарнушкаў ціха грэлася на сонцы маладзенькая, з тонкім, як дубец, камлём рабіна. Ніхто ў Куранях, бадай, не заўважыў, калі і хто пасадзіў яе, не бачылі як трэба яе і тады, калі яна красавіцкай раніцай апранулася ў лёгкае празрыста-зялёнае плацце з кволых, рэзных лісточкаў. Дні за днямі цікаўна, але нясмела глядзела яна на вуліцу, на ўсіх, хто праходзіў міма, — сціплая, непрыкметная, за нязграбным плотам, блізка ад вялікіх дрэў. Ніхто не даваў ёй ніякай увагі, мылі яе, песцілі толькі цёплыя дажджы ды любілі шумець маладым лісцем вятры. Людзі ж яе як бы не заўважалі, спачатку таму, што проста не прыкмецілі, а потым таму, што непрыкметна прывыклі.
І неспадзявана адбылося незвычайнае: ціхая, нявідная, у жнівеньскім росквіце рабіна заружавела, зазырчэла яркім, кідкім хараством, гарачым полымем агністых гронак. І не адны вочы, не абыякавыя, не ачарсцвелыя ў жыццёвых пакутах да хараства, глядзелі здзіўлена, зачаравана: «Глядзі ты. «
Як тая рабіна, цвіла ў гэтае лета Ганна. Яшчэ, здаецца, учора была гарэза, падлетак, а вось ужо, глядзіце — у самай добрай пары дзяўчына, у самай красе сваёй! Калі толькі вырасла!
Боулинг для новичков: простые правила для хорошей игры
А знаете ли Вы, что в последнее время боулинг является одним из самых популярных видов спорта, после футбола, конечно.
Сегодня в боулинг хотя бы время от времени играют более ста миллионов человек в 90 странах мира! И что приятно, для того чтоб весело катать шары, неважно ни какого Вы роста, ни Ваша комплекция, ни возраст. Для многих белорусов боулинг – прекрасная возможность отдохнуть всей семьей. Тут и спортивный интерес, и азарт, и общий дух победы. Но все когда-нибудь бывает в первый раз. И первый бросок по кеглям – не исключение. Не волнуйтесь, вот простые правила, соблюдение которых поможет Вам без особых проблем освоить эту особенную игру.
Правило первое, основное
Итак, Вы, наконец, пришли первый раз в боулинг-клуб: специальная обувь уже на ногах, дорожка выбрана, а кегли ровным строем ждут Ваш бросок. Смысл игры чрезвычайно прост: нужно сбить мячом как можно больше кеглей в конце дорожки. За каждую сбитую кеглю получаете баллы. Чем больше сбитых кеглей, тем больше шансов на победу. Всего у Вас десять попыток, или фреймов. Если за один фрейм Вам удалось сбить все кегли первым броском, можете прыгать от радости, такой бросок называется страйк. Если же некоторые «изворотливые» кегли устояли после Вашего мастерского броска, не отчаивайтесь, у Вас есть еще один шанс нанести удар – вторая попытка. Игра считается законченной, после того как сыграны все десять фреймов.
Правило второе, шаровое
Если первый Ваш поход в боулинг-клуб состоится в компании уже опытных игроков, то будьте готовы услышать в свой адрес целую кучу «дельных» советов на тему, как правильно стать, как нужно держать шар и так далее. Зачастую, выбор шара для новичка сопровождается объяснениями: «Ты небольшого роста и немного весишь, значит, тебе подойдет легкий шар…». Однако, это не всегда так. Новичок должен попробовать весь шаровой арсенал, чтобы выбрать для себя наиболее подходящий. Специалисты рекомендуют при выборе шара обращать внимание не только на его вес, но и на то, насколько уютно в отверстиях шара пальцам игрока. Стандартный шар с тремя отверстиями берется большим, средним и безымянным пальцами. Большой палец погружается полностью, а средний и безымянный только до второго сустава. Мизинец и указательный палец свободно лежат на поверхности шара, а ладонь лишь слегка соприкасается с нею.
Правило третье, пошаговое
После того, как выбран шар, нужно отойти от линии фола на четыре шага с небольшим запасом. Перед тем, как совершить несколько ответственных шагов, необходимо левую ногу немного выставить вперед. Теперь Вы готовы к своим первым шагам в мире боулинга:
- первый шаг – короткий, он осуществляется правой ногой, руку, держащую шар, в это время нужно поднять вперед вверх, поддерживая шар левой рукой;
- при втором шаге вес тела принимает на себя левая нога, а рука с шаром .
Источник